قسمت دوم
ناگهان در یک لحظه به فکرم رسید با یکی از افرادم بروم و این نور را از نزدیک ببینم.هنوز این فرمان را نداده بودم که یکی از افراد ما را متوجه جهتی مخالف جهتی که جمع شده بودیم
- تقریبا سمت چپمان - کرد. آنچه دیدم اسباب حیرت و حتی وحشتمان شد.آن موقع هیچکس
نتوانست حدس بزند که آن چیز یک بشقاب پرنده (یک یوفو ( است.نوری بود به قطر حدود 20 متر بیضی شکل که در مرکز درخشندگی بیشتری داشت. به نحوی که پیدا بود ، این نور از چیزی به وجود می آید ولی از چه، نمی دانم. ازآن موقع من و افرادم شروع به احساسی مرموز کردیم. گویی چیزی از درون مارا تسخیر می کرد. تاکنون نمی دانیم این نور چگونه پدید آمد ولی میفهمیدیم که مانع ازآن شد تا به طرف نور اولی درپشت تپه برویم.آ ن لحظه افراد من کنترل خود را از دست دادند و بدون اینکه بفهمیم از کی و چگونه، خود را در حالتی یافتیم که همه بازوی هم را گرفته بودیم . فکر می کنم که من این فرمان را داده یودم. مدتی طولانی در همان حال ماندیم. بعضی از افرادم دعا می خواندند و بعضی دیگر گریه می کردند. همه برای خواندن دعا زانو زدیم. من به عنوان فرمانده دسته مجبور بودم که کاری کنم. این بود که به طرف نور فریاد زدم و خواستم که خودش را معرفی کند. ولی می دانستم که این کار بیهوده است وبا کسی طرف نیستم. لحظه ای بعد حیوانات و اسبهای آن منطقه شروع به رفتاری غیر عادی کردند.آنها هم مشغول تماشای نور شدند. سگی که همراهمان بود نیز خود را پشتمان مخفی کرد و به نور خیره شد. ما فکر می کردیم که با پدیده خطرناکی روبرو هستیم چون حتی حیوانات هم ترس خود را نشان داده بودند. بعد از مدتی نمی دانم چقدر، دستور دادم آتش را خاموش کنند چون فکر کردم شاید آتش آن پدیده راه خود کشانده است. متوجه شدم آتش به طرز عجیبی پت پت می کند اما خاموش نمی شود. این بود که همگی برای خاموش کردن آن حرکت کردیم و به اندازه فقط چهار پنج قدم و نه بیشتر از همجدا شدیم که در این حال فکری به خاطرم رسید.......
ادامه دارد
جالب بود
خوب آدمو تو کف میذازی ها